Güzel futbol.

Normalde bugün bu yazı bir analiz yazısı olacaktı. Baya uzun, yine fotoğraflarla süslü, ataklardaki şablonlar, geçiş oyunlarındaki noktalar, hızlı hücumlar, merkez delme, soldan bastırma gibi gibi. Aslında hocanın ne oynatmak istediğini göstermek istediğim bir yazıydı. Ancak boşuna olduğunu anladım.

Çünkü Türkiye’de, sadece Beşiktaş taraftarına özgü olmamak kaydıyla, inanılmaz bir tüketim çılgınlığı, transfer hastalığı, yabancı hayranlığı, kendinden olanı hor görme, aşağı çekme, yerin dibine sokma gibi şeyler görüyorum. Gerçekten bu yüzden yazmaktan ar ediyorum.

Halbuki ben Semih’in gelişimine bizzat şahit olmak istiyorum o sol kanatta! Sırtına Seyit Onbaşı gibi rakibi aldığı mücadelelerini, rakibi karşısına alıp “bak şimdi senin nasıl içinden geçicem” der gibi dikine top sürmesini, heyecanını, sevincini. 

Yine Mustafa’nın bu takımın as forveti olduğunu görmek istiyorum ileri uçta. Bir türlü 2 seneden fazla üst üste verim alamadığımız, devamlılığını sağlayamadığımız santrafor sorununu çözse mesela. Misal ne güzel indirdi beşinci golden önce, sonra gitti deparla pozisyon aldı değil mi? Olacağını görsek ne güzel olmaz mı?

Daha sahne almayan Demir Ege var, Fahri var, Arda var, var oğlu var…

Misal bizden değil ama Hırvatistan maçında Modric ve Kovacic’li, Avusturya maçında Laimer, Seiwald ve Sabitzer’li orta sahaları tek başına süpüren, sahayı onlara dar eden, Fenerlilerin telaş adam diye dalga geçtiği ve sürekli ama sürekli üstüne adam aldıkları halde oynatmak zorunda kaldıkları İsmail’i izlemeyi de seviyorum ve keşke bize gelse diyorum. 

Çok güzel bir dönemdeyiz aslında. Türk futbolunda belki de en güzel jenerasyonlardan biri gelecek, tabi bu yabancı hayranlığı son bulmazsa da yitip gidecek…

Lugano maçına gelince… Beş maçta üç asist yapmış, her an patlama yapabilecek, geçiş oyunlarının ve önde baskının yeni Olcay Şahan’ı Rashica, maestro/sihirbaz Silva, lider İmmobile, kontrolsüz güç Semih, ortanın trafosu-dinamosu-sigortası Gedson, ayağa pas adamı Musrati, içinden Salgado çıkmış Svensson, Brezilyalı Necipaulista, gerinin deli çocuğu Emirhan, Kars eski kaşarı Masuaku, kalenin tek sahibi Mert, geleceğin en müthiş pivot santraforu Mustafa, süper yedek olmaya yol alan Muçi, görev adamı Salih. Ve tabi ki tüm bu oyunculara bu misyonları veren, teknik/taktik bilgisi ile bizlere harika maçlar seyrettiren Gio! Hepinizi ayrı ayrı kutlarım.

Bundan sonra sadece güzel futbolu izlemeye odaklanıp anlatmaktan vazgeçtim artık. Çünkü çok yorucu olmasının dışında anlatsan da bir tesiri yok. En ufak bir sallantıda vay efendim oralara transfer yapılmadı o yüzden oldu denilecek. Bu nedenlerle de yakın zamanda sağlık durumu ile ilgili bir güncelleme geçip okuyucu moduna geçmeyi planlıyorum. 

Sağlıcakla kalın.