Namık Kemal..

“Sana senden gelir bir işde ancak dâd lâzımsa

Ümidin kes zaferden gayrıdan imdâd lâzımsa..”

…..

Ayan beyan belli oldu, 

Ortalık, yangın yeri..

Kaotik dönemlerden geçmekteyiz her yönden, her bakımdan..

Savaş, yangın, kırım, kıyım dönemlerinde -ne yazık ki- namus, şeref, haysiyet, insanlık kalmaz, aranmaz..

Uzaklardan yankılanan, derinlerden gelen bir acz komutu duyulur, belli belirsiz, sanki: 

“Herkes kendi canını kurtarsın..”

…..

“Önce kadınlar ve çocuklar” dahi değil..

“Herkes kendi canını kurtarsın..”

…..

Kaçabilenler; kurtulanlar, kurtulabilenler çok sonra bir yerde, 

Kararlaştırılmış olan bir mekanda toplanıp, tekrar devam edebilirler yollarına, 

yolculuklarına..

Ama önce canını kurtarmalıdır her birey..

Ayan beyan belli oldu..

En yakınların bile birbirine yardım edemeyeceği, herkesin kendi derdine düşeceği Mahşer Gününe döndü ortalık..

Her şey serbest, göründüğü kadarıyla,

Her yol mübah(!!!)

…..

Salı günü ve sonrasında kendimizle baş başa kalacağız..

Ya kaçıp kurtulacağız bu sırtlanlardan, gerimizde bırakıp uzaklaşacağız bu çakal sürüsünden,

Ya da gelip yakalayacaklar, yüreğimize bir çentik daha attıktan sonra kendi selametlerine doğru koşturacaklar, geride bırakıp da bizi.. 

Canımız sağ olacak, her zamanki gibi, başka bir bahara kalacak umutlarımız..

…..

Gördük, görüyoruz: 

En büyük yardım, bize, ancak kendimizden gelecek..

Başkasının yardımına muhtaç olan ümidini kesecek zaferden..

…..

Salı günü ve sonrasında kazanıp devam edelim yolumuza,

Ve Ataol Behramoğlu’nun şu muhteşem dizeleri yalnızca ruhumuzu okşayan bir güzellik olarak kalsın dilimizde..

Zaten on yıllardır kanamakta olan yüreğimizdeki yeni bir yara olarak değil.. 

…..

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner
Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir

Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler
Ne kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz bir yazdı!
Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı
Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider.