Alıştırılmak kadar

Kötü bir şey yok. Akşam maçı arkadaşlarımla beraber izledim. Kötü futbol ile galibiyete de razıyız dedik ama hak getire. Kadroyu görünce yenileceğimize emindim ve maç bitince mağlubiyete emin olmama bile şaşırmadım. Şaşılacak bir tarafı kalmadı işin çünkü. Sahada doğru dürüst tek organize atak geliştiremeyen bir takımın, müzesinde isterse 50 tane Şampiyonlar ligi kupası olsun farketmez. Dün ile yaşanmaz çünkü. Gerçekten acıdım halimize. Özellikle dondurucu soğukta tribünlerde maçı izleyen ve hayal kırıklığına uğrayan taraftarımız başta olmak üzere hepimize acıdım. Biz bunları mı hak ediyoruz? Size buradan soruyorum. Beşiktaş’ı düşünmediğiniz, Beşiktaş ile ilgilenmediğiniz, hayal kurmadığınız bir gününüz var mı? Beşiktaş eşimiz, anamız, babamız, çocuğumuz, aşkımız, nefesimiz, herşeyimiz değil mi? Bu kadar küçülebilecek, kötü yönetilecek kadar küçük bir camia mıyız biz? Yazık, gerçekten çok yazık. Şu durumun oluşmasında emeği geçen herkesin ………………! Mübarek Cuma günü sinirlerim tavana vursun istemiyorum ama dayanamıyorum artık. Herkese hayırlı Cumalar renkdaşlar….