Annelere Dair..

iyi geceler Üstat… benzer ama benim başımdan geçmiş gerçek hikaye.uzun uzun yaz dedin her gün. yazacak konu bulamıyordum sen verdin.
Benim annem doğulu.Rahmetli babam askerliğini doğuda yaparken tamda askerliği bitmek üzereyken kaçırmış annemi. hem askerliğini yakmış hem annemi. annem 15 inde bir kız. kadnlık yapabilir mi evciik oynamışlar.
babam hapse girmesin diye olmayan nüfus kağıdı büyütülerek çıkarılmış.yanan askerlik bir daha yapılmış.
Sonra memlekete dönülmüş…babamın ailesinden kimse kabul etmemiş annemi. götür bu kara kuru kızı sana köyün en güzelini alalım demişler. babam anneme bakmış, başı önde iki eli önde sağ el sol elin üstünde kocasının vereceği kararı saygıyla bekleyen bir masum melek. babam kendine yakışanı yapmış bırakmış sevdiği için bolluk bereketi. karabükten atlamışlar trene doğruca filyosa. kalacak yer yok. bulmuş terkedilmiş bir bina ben annemin kucağında 2 yaşında bir bebek.babamın sırtından çıkardığı deri cekete üçümüzde sığmışız.
Ertesi gün filyosta tuğla fabrikası var orada taşeronun birinden iş buluyor ve yeni hayatımıza merhaba diyoruz.
Annem okuma yazma bilmez. halen bilmez.o zaman yemek yapmayıda bilmezdi.zamanla babamdan öğrendi.
İşte senin yazındaki hikaye kahramanının başından geçenin beneki yaşanmışlığı.
Ben ilkokul 1 ve ikiyi Konya / Beyşehirde okudum. ikinci ders beslenme saatiydi.her öğrenciye okul çeyrek ekmek haşlanmış yumurta işte ekmek arasına ne konursa veriyordu.
üçüncü sınıfa geçince iskenderuna taşındık.ordaki kural herkes ne yemek isterse annesi yapıp beslenme çantasına koyacak. tabi ben kendim koyuyordum. okula giderken köşedeki bakkala uğrar çeyrek ekmek reçel ufaccık bir peynir.
Geldik dördüncü sınıfa..biz Gemliğe taşındık iskenderundaki iş bitince. burda ki beslenme sistemi çok farklı.aynı hikayedeki gibi sırayla bir anne tüm sınıfa bir şeyler yapıyor. yapıyor az sanatını konuşturuyor. diğer annelerin hepsi gemlikli.. bir benim annem bir de öğretmenimizin oğluda ilkokulu annesinin öğretmenliğde okuyor.
Şimdi ben her annenin sırayla besleyeceğini duydum ya. sıra öğretmenin masasının önündeki sıradan başlatıldı.ben bunu görünce çok severek oturduğum ortadaki sıranın ortasından yemek sırası en son gelecek sıradaki çocuğun dibinde buldum. yer değişelimmi dedim. ben mi derken benim yerime geçmişti.
Geçtimde ne odu otuz gün sonra sıra eninde sonunda bize gelecek.ben cesaret edip anneme son güne kadar söylemedim. iskenderundan alıştı ya o yine öyle sanıyor.
tüm cesaretimi topladım anne bu okulda anneler sırayla tüm sınıfı doyuruyor. önce anlamadı sadece ” neden ” dedi. ben başkasının çocuğunu neden doyurayım. anne onlar beni bir aydır doyuruyor dedim. ikimizde ne yapacağımızı bilemedik.babama danıştık. üzüldüğüz bumu attı elini pantolonun cebine çıkardı bi yüzlük git bi pastaneye al bir şeyler doyur çocukları.
Ertesi gün bende büyük heyecan. beslenme saati. annem kucağında tahta bir sandık girdi sınıfa. öğretmene selamını verdi bizim çocuk geç söyledi bu seferlik böyle olsun. öğretmen tamam dedi.sandığı açtı içi full un kurabiyesi.kristal kesim. öğretmen iki öğrenci seçti dağıtın hepsini arkadaşlarınıza..dağıttılar. problem kişi başına haddinden fazla düşmesi…hepimiz tıka basa yedik,artanı cebimize koyduk öbür teneffüste yedik.
Nemi oldu? Ertesi gün sınıfta Müzeyyen öğretmenimle oğlu tanju vardı. öğretmenimiz oğluna kendi yaptığı tostu vermiş. tabi müdür gelmiş sınıfa mesul olan anne yarın tiiz odama. annem gitmiş sadece ağlamış.ben istermiyim böyle olsun. Müzeyyen hocam acımış anneme.ertesi gün bana annenide alıp hafta sonu bize misafirliğe gelin dedi. anneme söyledim gittik. ben tanjuyla oyun oynarken Müzeyyen öğretmenim anneme bir sonraki sırasında yapacağı basit hamur işlerini öğretiyordu. biz o sınıf bitene kadar her hafta sonu ya bizim evde yada onlardaydık.orta dereceyle geçtiğim ilk üç sınıftan sonra tanjunun bana verdiği ders çalışma eğitimiyle hep teşekkür takdirle geçtim.
Ertesi yıl serhat şehri edirneye taşındık.orda ister ye ister yeme modu vardı anneme sıkıntı olmadı.
hayatın insana ne getireceği belli olmuyor. annem o un kurabiyesini almasa biz ishal olmasak..annem Müzeyyen öğretmenin, ben tanjunun hayatımıza yön veren dokunuşu alamayacaktık.
bir buçuk saati yine kitledin bana.iyide oldu bee.kafam dağıldı sağol varol.