Bir Gariplik Var..

Hani olur ya bazen,

Tarlada, inşaatta, denizde, dağda, yolda ya da bir fabrikada çalışan bir makinanın yanındasınızdır..

Ya da misafirliğe gitmişsinizdir..

Her şey normaldir, göründüğü kadarıyla..

Tıkır tıkır işlemektedir her şey, tam da olması gerektiği gibidir..

Ama görünen, duyulan, şahit olunan hiçbir şey olmasa da bir terslik vardır ortada..

Ters giden bir şeyler vardır.. Görerek değil, hissederek anlaşılabilecek bir şeyler..

Makinanın çalışmasında, misafir gidilen evin erkeğinin eşine ya da eşinin erkeğine davranışlarında, anlamlandıramadığın ama ters gittiğini hissettiğin bir şeyler..

Aynı durumdayım..

..

Bu kez çok geçe kalmadan ve önceki yılın iskeleti de fazlaca bozulmadan iyi bir takım kuruldu..

Geçen yıldan takımı tanıyan hocayla sağlam bir kamp dönemi geçirildi..

Takım lige harika bir giriş yaptı..

Tek kulvarda yürüyoruz, haftada bir maç yapıyoruz, takım fazlasıyla dinleniyor..

Taraftarlar tribünleri dolduruyor,

Ama takım her geçen hafta, giderek daha fazla ve hızla düşüyor..

Saçma bir sezondayız ve akıl almaz olaylar yaşamaktayız, kabul..

Ama sporun her dalında olmaz mı zaten böyle şeyler..

Hakemler, yayıncı kuruluş, medya, algı mühendislikleri.. Kulübü, takımı, hocayı, tek tek oyuncuların her birini yıpratma/değersizleştirme çabaları.. Tümü mevcut bunların, amenna..

Bir tür çoklu organ yetmezliği yaşıyor gibiyiz, sanki.. Eyvallah(!!)

Ama zaten başarı için bütün bunların hepsine ve aynı anda tümüne karşı koymak zorunda değil miyiz biz, eğer şampiyon olmak istiyor isek?..

Bir gariplik var ortada..

Ne olduğu belirdiz bir terslik..

Bu tersliği açıklamak için söylenebilecek her söz doğru.. Evet desen de haklısın, Hayır desen de haklısın konumundayız..

Yönetimde, açığa çıkmayan (ekonomik?.. politik?.. camia içi çekişmeler?..) bir şeyler dönüyor..

Hocada isimlendirmesi kolay olmayan bir problem var..

Oyuncular arasındaki birliktelikte garip giden bir şeyler mevcut..

WW, Muleka, N’Koudou, Cenk, Josef, Gedson her an kayış atabilir bir havadalar gibi geliyor bana..

Kalecilerin durumu fecaat..

Ersin çok kötü, Emre(canım yavrum) çok genç, çok tecrübesiz, Utku tff’ye bildirilmedi, Mert ne durumda belli değil..

Kale olmayınca hiçbir şey olmuyor..

Maaşı konusunda kaleci haklı, Bu kaleciye bu para bile fazla diyen yònetici haklı, Lan oğlum ne yaparsanız yapın  sezon gidiyor diyen taraftar haklı  herkes haklı..

Karamsar mıyım, vallahi evet, öyleyim..

Durum, an itibariyle, hocanın da elinden, hakimiyetinden çıkabilecek bir noktaya evrilebilir gibi geliyor bana.. Her an, her dakika..

Takım müthiş aslında.. Mike Tyson gibi ağzının ortasına koyduğunu oturtacak bir güçte.. Ama  aynı Tyson gibi, umulmadık maçlarda umulmadık rakiplere karşı puan kaybediyor.. 

Karşımızda kum torbası değil, etli canlı kanlı rakipler var çünkü..

Dünkü maçın kimi yerlerinde gözlerim kapandı, uyudum ben, hayatımda ilk defa..

Kötü oynuyoruz, canlı değiliz, can sıkıcıyız, kolay çözülüyoruz, rakibe karşı koyamıyoruz, kendimizi kabul ettiremiyoruz, rakibi korkutamıyoruz, aksine biz korkuyor rakibe de öz güven veriyoruz, kırılganız..

Böylesine “başarısız” bir ortamda, devre arasında dinlenip konuşması, tartışması, sakinleşmesi gereken oyunculara aktif dinlenme yaptıracağım diye saha kenarında rejenerasyon koşuları yaptırmak komik geliyor bana..

İyi değiliz.. Kötü olmanın sınırındayız.. İsmail Hoca topun ağzında.. Fetret Devri kapıda… Şenol, Rıza, Sergen, Şifo da gelse toparlanamayacağımîz günler de yolda..

Henüz ligin çok başındayız kabul, 

Ama şampiyonluk şansımızın hızla azalmakta olduğunu hissediyorum..

İnşallah benim ayıbımdır bu..

İnşallah yana yakıla özürler dileyeceğim bir döneme gireriz milli aradan sonra..

..

Hem şaşkınım, hem moralsizim, canınızı sıkmak istemezdim,

Hepinizden özür dilerim..