Birileri, bir yerlerde..

“Yeter ulan, anasını satayım.. Ben mi bitireceğim bu dünyanın işini?.. Benim de hakkım değil mi yani dinlenmek?.. Kalkmıyorum amına koyayım.. Paso yatacağım ben bu gün kendi şatomda, yani kendi evimde..” diye karar verip o günü tatil ilan etsen kendi kendine.. Sağından soluna döne döne, götünü göbeğini kaşıya kaşıya keyif yaparak uyuyacağın, Harun Reşit’in saltanat odası misali kendi gariban yatağında yatıp yatacağın zaman 12 saattir, olsa olsa.. 

Yani dünyalara değişmeyeceğin krallığında, yine yani kendi yatağında (tut ki abarttın diyelim) geçireceğin 12 saatin, kaba bir anlatımla hepi topu yarım günün ardından doğrulup kalktığında ya başın ağrıyordur, ya belin tutulmuştur..

Döne döne yattığın, taht misali o krallara layık yatağında ama, dikkat et..

….

Oysa o sıralarda, bir yerlerde, birileri, kimileri.. 

Yaşadıkları o dehşet anını takip eden zamanın ardından geçen bitmek bilmeyen saatler boyunca, 

Tam 3 gündür, 

Kapkaranlık bir çukurda, 

Evin türlü çeşit eşyasının, 

Mesela günler boyu araya taraya bulup bir dolu para dökerek satın aldığı giysilerini astığı elbise dolabının, 

Yahut günlük kullanımda veya eş dost geldiğinde, önemli aile büyüklerini misafir ettiğinde kullanmak için bin bir özenle aldığı tabak çanağı, bardak takımını doldurduğu mutfak dolabının, 

Yıllar boyunca bir pul koleksiyoncusu özeniyle binlerce lira para dökerek topladığı kitapları dizdiği kitaplığın,

Belki evin kendi duvarının, 

Veya tavandaki kirişin, 

Ya da belki, üç gün önce evi ayakta tutmaktayken kimselerin dikkatini çekmeyen ama şimdi yan yatıp altına aldığı vücudunu acımasız ağırlığıyla ezen kolonun altında kıpırtısız.. 

Sağdan sola, solda sağ dönemeden.. 

Kolundaki, bacağındaki, karnındaki, göğsündeki kırıkların acısıyla.. 

Buz gibi soğuğun altında.. 

Aşsız, ekmeksiz, susuz, sevgisiz.. 

Yakın bir temas olmaksızın.. 

Sesimi duyan olur mu, gelip kurtaran olur mu beklentisiyle yatıyorlar, dostlarım..

….

Kiminin içindeki hayat ışığı söneli çok oldu,

Kiminin kalan “yaşam şarjı” iki tık.. 

….

Öylece..

Buz gibi soğuğun altında, zifiri karanlığın içinde.. 

Bulunduğu pozisyonu değiştirip de sırtını belini rahatlatma imkanı olmadan,  

Bir daha kolunu, bacağını, gözünü kullanamayacağının, 

koşamayacağının, yürüyemeyeceğinin bilinciyle yatıyorlar,

Bekliyorlar..

….

Orada, 

öylece, 

yapayalnız..

….