BODO…

Ota boka her şeye edecek iki çift laf bulabilen ben; dünden beri boş ekrana bakıyorum… İçimden gelmiyor Erol abi için taziye mesajı yazmak. Yakıştıramıyorum belki. Evet, hepimiz göreceğiz bu kaçınılmaz sonu. Yaşayan her canlı görecek; biliyorum. Bu aralar kanıksadik hatta ölüm haberlerini. Buna rağmen… 

Abi bu kadar direndikten sonra; aldığımız her haberinde “bunu da atlatırsın be ihtiyar” dediğimiz bir dönemde gitmek… Sol başparmağınla hepimize “direniş” dersi verdiğin bir dönemde gitmek… 

Ah be BODO…

Yutkunarak söylüyorum kusura bakma; mekanın cennet olsun be ihtiyar… Elbet toparlanacağız gittiğin yerde; emin ol hiçbirimiz senin kadar direnemeyeceğiz de muhtemelen…  

Eğer bizi hala takip eden eşi-dostu yakını var ise şunu bilmenizi istiyorum: burada Erol abinin kocaman bir ailesi daha var. Her ne sıkıntınız olursa; elimizden gelebilecek ne varsa yapacağımıza hiç şüpheniz olmasın…

Sabırlar diliyorum, cümleten başınız sağolsun…