içinde

Camia refleksi!

Arkadaşla tavla oynuyoruz. Yenince susmuyor puşt! Şöyle evirdim, böyle çevirdim, adamı böyle yaparlar bilmem ne! Biz yenince mahçup bir gülümsemeyle “zarlar da hep iyi geldi yav” diyoruz. 

Neden böyleyiz? 

Dün tivitte yazmış birisi: “maçı her an gol yiyeceğimize olan kollektif inancımız kazandı!” O kadar haklı ki… 

Her konuyu en iyi bildiğimizi düşünüp, taraftar olmanın birinci kuralını es geçmişiz; “inanç” 

Kendimiz bu haldeyken teknik kadroyu korkaklıkla falan suçluyoruz! 

Yakın tarihte gördüğümüz N’Sakala, Welinton, Larin’li şampiyonluk bile anlatamamış bazı şeyleri bize. Hala istiyoruz ki 11 tane Rafa-İmmobile olsun! (Onları da beğenmeyen çok gerçi) 

Muçi, Mario nasıl oynarmış? Svenson tırtmış! 

Tam da dünkü oynadıkları gibi oynadıkları için kazandık. Evet ama yetmez değil mi? Dün mesela kazanınca Uefa’yı almamız lazımdı, ligi bitirmemiz lazımdı! Lyon eski gücünde değildi, city gibi eze eze fark atarak kazanmalıydık! 

İlginç…

Gerçekten çok ilginç bir topluluğuz:)

Bir cevap yazın

GIPHY Uygulama Anahtarı Ayarlanmadı. Lütfen Kontrol Edin