epifiz,iç dökme

insan böyle zamanlarda kıvrım kıvrım oluyor.

Evveliyatında simsiyah uzay boşluğunda elime bir megafon alıp mavi renklı, üstünde beyaz bulutlarla kaplı dünyaya ,kah ananızı avradınızı ,kah sevgili kardeşlerim diye başlayan iç dökmeli ,nasihat dolu konuşmalar yaptığımı hayal ettiğim ve istediğim anlar vardı.Susun ve beni dinleyin,dinlemeniz lazım türünden.

Yaş alınca ve kendimi ,dahi insanları tanıyınca bunun büyük bir ukalalık ve tahayyül ettiğim kadar verimli bir iş olmadığını düşünür hale geldim.Ne bende böyle büyük bir birikim var nede insan denen mahluk bu tarz bir muameleye layık değil.Öyle veya böyle insan gerçekten kıymetli bir varlık.Hadsizlik geliyor bana artık.Evet öfkem kabarıyor evet birçok konuda haklıyım diye düşünüyorum zaman mekan, kargaşa her türlü ikazı haklı çıkaracak boyutta ama insanın sahip olduğu, o andaki değeri itibariyle değil,ulaşabileceği ve tadabileceği değerler açısından  tüm bendeki bunları susturacak derecede aziz bir varlık.Etin  budun ne ki ,ortaya çıkıp bu budur şuda şudur diyeceksin.

Hele yaşadığımız dönem ,öyle bir dönem ki ,öyle bir hal aldı ki bir konuda bir kelam etmek bir şey söyleyebilmek karanlığa taş atmak gibi.Attığın taşın ardından ne geleceğini asla bilemiyorsun.Belki söz söylemek hep böyle birşeydi ben yeni öğreniyorum.Sebeplere girip gereksiz zahmet vermek istemiyorum, binlerce duyum,bilgi ,eğitim ,niyet,kasıt,itibar gösteriş,caka ,lakırdı ,cehalet ,tatmin aile ,çevre vs. var da var ,uzar gider. Herkes bir alemin,feleğin içinde.sen kimsin ki bu samanyolu benzeri  büyüklüğe ,devrana girip merkezim belleyip  laf edecen? 

Bir büyüğümün tarif ettiği üzere ,uçağın kokpitinde alabildiğince fazla sayıda ve karmaşık olan,incecik  kabloların içinde arızayı bulup ,sabırla ve maharetle bir araya getirmek suretiyle iş yapmak gibi ,herhangi bir konuda bile insana hitap böyle bir uzmanlık ve bilgi gerektiriyor.

Sverisson üstad beni az biraz tanır ve gereksiz cıvıklık yapmayacağımı bilir.Dolayısı ile sözlerimi yanlış anlamayacak ve bana inanacak mesafede olduğumuz rahatlığı ile yazıyorum ki,öyle zamanlar yaşıyoruz ki ne söz söylesek ,ne halt etsek ,ne kendimize nede etrafımıza bir halt olmuyor.Kendi yaralarımıza dahi merhem bulamıyoruz.Ne dış dünyada ne de iç dünyada tat tuz yok.Sitenın sakinliği diyeyim, çünkü bence bu da bir doluluk ,geçicidir.Şahsen böyle bir anda makara kukara esas bende şüphe uyandırırdı.Dolayısı ile bu sessizliğe ben bir duruş olarak bakıyorum.Eminim birçok kişi ,içinden yemişim sporu ,yemişim Beşiktaşı diyordur.Zaten böyle değerler taşıdığımız için Beşiktaşlıyız ve böyleyiz.

Bizler muhtaç varlıklarız,maddiyatı geçtim,manevi olarak bir doğruya, sese, selama ,merhabaya,sohbete af edersiniz eşşekler gibi muhtacız.Fıtratımız böyle,gerçekten sevenlerin farkına vardığı üzere,ben daha önceden sevmemişim,tatmamışım dediği gibi hissedince insan olduğumuzu anlayabiliyoruz. (Farkındalık için Lara Fabian -je taime konser  papatya fonlu, George Michael Praying for time -albert hall dinle tekrar tekrar dinle oradaki ruha gir) Buralardaki muazzam birliktelik,hissediş ve haykırıştan sonra ve kimbilir bunlara benzer nice insana dair haz ve amelden sonra (haz ve zevk aynı değildir) bu yaşadığımız dönemler ağzımızda gevelediğimiz saman gibi tad bırakıyor.Ara ara youtube yorumlarına girer ve bakarım,eskiye özlem benim gibi insanların varlığı ,sözleri mutlu eder.2000 doğumlu çocuklar bile görmedikleri 80 lere 90 lara neredeyse ağıt yakıyorlar.İnsan görmediğine ağıt yakar mı ? demek yakıyor ,yaşamadığına özlem bile onu mutlu ediyor.

Nerede eskinin nur yüzlü yaşlıları, hakikaten çocuk olan çocuklar,nerede samimi merhabalar ,5 çayları, ,bakkalın önünde toplanmalar ,büyüklerin eşsiz sohbetleri , deniz kenarları ağaç gölgeleri…nerede bunlar ? Elbette bunlardan haz alan bünyeyi hiçbir obje tatmin edemeyecektir.

Gerisi dolan  oyalan işler.Bu devrin en büyük hırsızlığı bence bizi içimizden koparan bu dış  mekan zenginliği oldu.Dışarısı öyle bir hız ve parlaklıkta ki içerimiz neredeyse yok oldu.Boş adamlarız manasında değil kendimize bakma yoksunluğundan söz ediyorum yanlış anlaşılmasın. dur kendine bir bak ,bir dinle değil mi.? ne ihtiyacım ne yoksunluğum var? arzum muradım ihtiyacım ne ?Nerede okuduğumu unuttum,kızılderililer at üstünde giderken eğer dengin bozulduğunu düşünürlerse,azıcık duralım ruhumuz bize yetişssin derlermiş.Bence büyük laf.

Dolayısı ile bu suskunluğun altının dolu olduğunu düşünüyorum.Herkes atını bir durdursun,kendi deniz kenarını ,ağaç gölgesini bulsun.Her anlama bir yaratmadır ,bir milyon duysak,bir milyon yaşasak eğer  anlamadıysak o bizim değildir,sen ancak bir nakilcisin diyor Sait Başer üstadımız.Anladığını yazmayan da fenerli olsun.